Co to jest Aksonometria?

Aksonometria to przedstawienie przedmiotu w rzucie na jedną płaszczyznę (rzutnię), które przypomina swoim wyglądem rysunki perspektywiczne stosowane w plastyce.

Cechą odróżniającą aksonometrię od innych rodzajów rzutu równoległego jest dążenie do zachowania prawdziwych wymiarów rzutowanych obiektów przynajmniej w jednym, wybranym kierunku.

Niektóre rodzaje aksonometrii pozwalają również zachować wielkości kątów, równoległych do obranej płaszczyzny. Odwzorowując przedmiot w jednym rzucie należy przedstawić jego trzy podstawowe wymiary - wysokość, szerokość i głębokość. Dlatego też w rzutowaniu aksonometrycznym rzutnię tworzą odpowiednio trzy osie: X, Y, Z

 

Rodzaje aksonometrii:

 

Wyróżnia się pięć rodzajów rzutów aksonometrycznych:

ü        izometria,

ü        dimetria prostokątna,

ü        dimetria ukośna                                                          (aksonometria kawalerska),

ü        dimetria ukośna boczna,

ü        aksonometria wojskowa.

 

 

 

 

 

 

 

 

Izometria- w tym typie rzutowania wszystkie osie przesunięte są względem siebie o 120°, a wymiary przedmiotu nie są skrócone.
Podstawowe zasady rzutowania izometrycznego to:
- krawędzie równoległe przedmiotu pozostają równoległe także na rysunku,
- krawędzie poziome równoległe i prostopadłe do płaszczyzny rysunku wykreśla się pod kątem 30° do linii poziomej bez żadnych skrótów,
- krawędzie pionowe pozostają pionowe na rysunku.

 

 

Dimetria prostokątna -dimetria to rzutowanie figury powodujące skrócenie jej krawędzi nierównoległych do płaszczyzny rysunku. Rzuty dimetryczne nazywane są także rzutami dwumiarowymi. W dimetrii krawędzie przedmiotu rysuje się równolegle do układu osi XYZ. W dimetrii prostokątnej przedmiot ulega skróceniu w skali 1:2 w kierunku osi X, na pozostałych osiach zachowując wymiary rzeczywiste.

 

 

 

 

 

Dimetria ukośna boczna-W dimetrii ukośnej bocznej krawędzie przedmiotu równoległe do osi Z - wysokości i Y- szerokości rysuje się bez skróceń, czyli w rzeczywistych wymiarach. Natomiast krawędzie równoległe do osi X - głębokości skraca się o połowę i rysuje nachylone pod kątem 45° do pozostałych osi (poziomej i pionowej).

 

 

 

 

 

 

 

 

Dimetria kawalerska- przyjmuje sie w niej, że kąt pomiędzy kierunkiem rzutowania a rzutnią wynosi 45°, natomiast pomiędzy wymiarem wysokości i szerokości (osie Z i Y) jest kąt prosty, co znacznie ułatwia rysowanie. W dimetrii kawalerskiej nie ma deformacji, wymiary w kierunku wszystkich osi są rzeczywiste.

 

 

 

 

 

Aksonometria wojskowa - stosowana jest głównie przy rzutach aksonometrycznych przedmiotów pokazywanych z góry, nie ma deformacji.

 

 

 

 

 

 

 

W praktyce budowlanej, w rysunku instalacyjnym aksonometrię stosuje się do pokazywania przestrzennej trasy przewodów (tzw. schemat aksonometryczny instalacji). Z rysunku takiego łatwiej jest odczytać przebieg instalacji, jej rozgałęzienia, uzbrojenie, średnice rur.

 

 

 

 

Album na zdjęcia techniką ORIGAMI.

Origami – sztuka składania papieru, powstała w Chinach, lecz rozwinięta w Japonii, stąd uznaje się właśnie Japonię za matkę tej formy papieroplastyki.

Praktyka origami powstała ok. roku 700. Pierwotnie z papieru tworzono dekoracje na ceremonie religijne, jednak z biegiem czasu zaczęto przyozdabiać również domy. W okresie Heian (794-1185) bardzo popularnym zwyczajem było ozdobne zawijanie listów i prezentów w wartościowy papier.

W okresie Edo dokonała się "rewolucja" origami. Zaczęto przycinać oraz nakładać kartki papieru, a popularność tej sztuki wzrosła niezmiernie. W okresie Meiji zaczęła być ona przedmiotem nauczania w szkołach podstawowych. Uczniowie po dziś dzień uczą się origami – dzięki temu mają okazję poznać podstawy geometrii itp.

W 1797 r. w Japonii powstał pierwszy podręcznik origami, w którym pokazano 49 sposobów składania żurawia, japońskiego symbolu szczęścia i życia.

W Japonii origami jest szczególnie popularne wśród młodych dziewcząt. Origami w świecie spopularyzowali Akira Yoshizawa i Lillian Oppenheimer (w latach 50. XX wieku). W Tokio od 1990 r. istnieje organizacja JOAS (Japan Origami Academic Society) skupiająca miłośników origami. We współczesnej Japonii origami jest jednym z elementów wychowania dzieci. Sztuka ta ma na świecie wielu zwolenników, tworzących takie organizacje, jak np. OUSA (istniejące od 1980 roku, najpierw jako Amerykańskie Centrum Origami, a następnie, od 1994 roku, Origami-USA), czy BOS (Brytyjskie Stowarzyszenie Origami, założone w 1967 roku).

Jedną z odmian origami, która odeszła od tradycyjnego założenia składania tylko z pojedynczego kwadratowego arkusza papieru, jest origami modułowe. Większość modeli modułowych przedstawia bryły geometryczne o wysokiej symetrii. Składa się je z wielu identycznych lub podobnych modułów, zaś każdy moduł jest składany z osobnego arkusza papieru. Liczba modułów wchodzących w skład modelu może wynosić od zaledwie dwóch (czworościan foremny) do kilkuset a nawet więcej (np. złożone bryły przypominające kształtem fulereny).

Polskie Centrum Origami (1991), którego założycielką i prezesem jest Dorota Dziamska, znajduje się w Poznaniu.

Polskie Towarzystwo Origami "Papierowe Fantazje" (rok założenia 2005) ma siedzibę w Kostomłotach koło Kielc. Stowarzyszenie wydaje biuletyn w języku polskim w całości poświęcony tematyce origami.

Figurki z papieru można również oglądać w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha" w Krakowie. W Japonii muzeum origami istnieje w mieście Kaga.

 

w/w tekst w całości pochodzi ze strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Origami

 

Do wykonania albumu potrzebujesz:

4 kwadraty 18x18 cm

3 kwadraty 6,3x6,3 cm

4 kwadraty 8,8x8,8 cm

klej, ozdoby